Μία λέξη τριβελίζει τον νου μου μέρες τώρα... Μία λέξη που άλλους τρομάζει, άλλοι φοβούνται, άλλοι επιλέγουν σαν καταφύγιο... Μία λέξη σαγηνευτική, μυστήρια, δυνατή... Μία λέξη, που ποτέ δεν είσαι σίγουρος για το τί σημαίνει...
Σιωπή!
Είναι ήσυχη και συνάμα μαρτυρά δύναμη. Για κάποιους αποτελεί ένδειξη αδυναμίας, για άλλους ανωτερότητας. Κάποιοι νιώθουν αναγκασμένοι να ζουν στον κόσμο της, κάποιοι άλλοι επιλέγουν να είναι εκεί. Κάποιοι ζουν μ' αυτήν τη μοναξιά τους, κάποιοι εμπνέονται, δημιουργούν, γαληνεύουν. Θυμάμαι φορές που μίλησα, ενώ προτιμούσα να σιωπήσω, κι άλλες που σιώπησα επειδή ξαφνιάστηκα.
Τον τελευταίο καιρό, αποτραβήχτηκα από την βουή του κόσμου συνειδητοποιώντας την αξία της σιωπής. Έχουμε την τάση να μιλάμε πολύ, να βιαζόμαστε να δείξουμε πως ξέρουμε, να κάνουμε θόρυβο, να παίρνουμε θέσεις νοητικά δίχως να έχουμε βιώσει, ν'αγωνιούμε να βρούμε λύσεις... Μέσα στο μυαλό μας είναι ακόμη χειρότερα. Οι σκέψεις σπρώχνονται να προλάβουν η μία την άλλη, σε μία τρελλή κούρσα υποθέσεων και διαπιστώσεων. Υποφέρουμε από πονοκεφάλους κι όταν αποφασίζουμε να ησυχάσουμε, να βγούμε απ' αυτή τη δίνη, μοιάζει αδύνατο.
Η σιωπή φοβίζει.
Αν όμως κάνουμε λίγο χώρο, αν της επιτρέψουμε να μας προσφέρει τα οφέλη της, θα εκπλαγούμε.
Ο νους ξεκουράζεται. Η καρδιά ησυχάζει.
Για λίγο. Κάθε μέρα. Με μάτια κλειστά, κάπου ήσυχα, προσκάλεσε τη σιωπή. Αφήσου μόνο στην αναπνοή σου, στο σώμα σου. Κάθε σκέψη που πάει να ξεπηδήσει, μπορεί να περιμένει. Με ησυχία πέστης "Επιστρέφω σε λίγο!".
Θα δεις πως όταν επιστρέψεις, θα είσαι διαφορετικός.
Comments