Όταν σε ρωτάω κάτι κι εσύ αρχίζεις να μου δίνεις συμβουλές, δεν κάνεις αυτό που σου ζήτησα.
Όταν γκρινιάζω για κάτι κι εσύ αρχίζεις να μου λες πως δεν πρέπει να αισθάνομαι έτσι, ποδοπατείς τα συναισθήματα μου.
Όταν σου λέω ένα πρόβλημα μου κι εσύ νομίζεις πως πρέπει να κάνεις κάτι για να το λύσεις, όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο με απογοητεύεις.
Άκουσε με ! Μόνο αυτό σου ζητάω… άκουσε με ! Μη μου μιλήσεις, μην κάνεις πράγματα για μένα, δεν είναι αυτό που θέλω. Απλώς άκουσε με.
Μπορώ να τα καταφέρω και μόνος μου. Δεν είμαι ανήμπορος. Είμαι μόνο ένας μικρός άνθρωπος που θέλει εκπαίδευση. Ίσως αποθαρρημένος και δισταχτικός αλλά όχι ανίκανος.
Όταν κάνεις αυτό που μπορώ, μου εντείνεις το φόβο και την αδυναμία μου, και τελικά τη μειονεξία μου. Έχω αρκετή από μόνος μου ζώντας σ’ έναν κόσμο μεγάλων, μη μου προσθέτεις κι άλλη.
Όταν απλά αποδεχτείς αυτό που αισθάνομαι, αφού βέβαια ψάξεις για να το βρεις, (καλό είναι να το επιβεβαιώσεις μαζί μου αφού με ρωτήσεις γιατί φοβάμαι πως δεν τα ξέρεις όλα), όσο παράλογο κι αν είναι, τότε μόνο μπορώ να προχωρήσω, να καταλάβω τι κρύβει ο παραλογισμός μου.
Κι όταν πια το καταλάβω, οι απαντήσεις γίνονται ξεκάθαρες και δεν χρειάζομαι συμβουλές. Δεν υπάρχουν παράλογα συναισθήματα σαν καταλάβουμε τι κρύβουν.
Γι’ αυτό, σε παρακαλώ άκουσε με. Άκουσε με ! Κι αν θέλεις να μιλήσεις, περίμενε τη σειρά σου και τότε θα σ’ ακούσω κι εγώ ! Άλλωστε, αυτό δεν μου λες να κάνω;
Πολύ με μπερδεύεις όταν άλλα μου λες κι άλλα κάνεις !
Comments