Πόσο συχνά σου συμβαίνει να μιλάς με ανθρώπους που είναι μόνοι; Πόσο συχνά εσύ ο ίδιος νιώθεις μόνος;
Τις τελευταίες μέρες είχα συνεδρίες με ανθρώπους που ζουν με μοναξιά και κάτι εσωτερικό κινητοποιήθηκε! Ίσως το ότι έχω βιώσει βαθειά μοναξιά, ίσως το ότι γνωρίζω πόσο βαλτώνει κανείς όταν μπει στη δίνη της, ίσως κάτι άλλο, ίσως όλα μαζί... Το ζήτημα είναι πως τώρα βρίσκομαι εδώ με διάθεση επικοινωνίας κι ανταλλαγής απόψεων, συναισθημάτων...
Τί είναι αυτό που προκαλεί τη μοναξιά μας; Οι προφανείς λόγοι είναι το να μην έχουμε φίλους, το να βιώνουμε απώλεια αγαπημένου προσώπου, το να μην έχουμε βοήθεια... Αν ψάξουμε λίγο βαθύτερα θα δούμε πως η μοναξιά δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την έλλειψη προσώπων. Μπορεί να είμαστε με φίλους αγαπημένους κι όμως να νιώθουμε μόνοι. Μπορεί να είμαστε με την οικογένειά μας, με τον σύντροφο μας, τον σύζυγο μας αλλά η μοναξιά να είναι παρούσα κι έντονη... Όσο μάλιστα συχνότερα είναι παρούσα, τόσο περισσότερο βουλιάζουμε στη δύναμη της, τόσο περισσότερο θολώνει η πραγματικότητά μας!
Εμείς εδώ όμως, στόχο έχουμε την Αλήθεια μας! Αυτή που απελευθερώνει! Αυτή που οδηγεί σε καθαρό ορίζοντα! Ο,τιδήποτε μας συμβαίνει, έχει όση δύναμη εμείς του επιτρέπουμε να έχει! Ξεκινώντας με αυτή την αρχή, προχωράμε ευκολότερα στο επόμενο βήμα... Κάθε τι που νιώθουμε, έχει κάτι να μας πει! Ας το ακούσουμε!
Ας ακούσουμε επομένως, τη μοναξιά μας. Τί θέλει να μας πει; Μήπως απαιτούμε δίχως να δίνουμε οπότε απομακρύνουμε τους ανθρώπους; Μήπως θέλουμε όλα να γίνονται με τον δικό μας «μοναδικό» τρόπο; Μήπως θέλουμε πολλά εδώ και τώρα; Μήπως επενδύουμε βιαστικά; Μήπως για ν’αποφύγουμε τη μοναξιά, συμβιβαζόμαστε σε καταστάσεις και ανθρώπους διαφορετικούς απ’ό,τι εμείς επιθυμούμε; Μήπως αποφεύγουμε να δούμε όσα επιθυμούμε; Μήπως οι απαντήσεις είναι μέσα μας;
Μήπως τελικά, μοναξιά σημαίνει «μένω ξένος από την Αλήθεια μου;»
Comments