Πάνε χρόνια απ' όταν εργαζόμουν σε μεγάλο όμιλο εταιρειών με καθημερινή πίεση κι εντάσεις. Άγχος δίχως τέλος ή αυτό ένιωθαν οι πολλοί τότε. Περιμέναμε έναν όλοκληρο χρόνο για να απολαύσουμε δυο συνεχόμενες εβδομάδες άδειας μιας και το αίτημα για μεγαλύτερο διάστημα δεν γινόταν ποτέ δεκτό. Έμοιαζε ένα μαγικό διάστημα που όλοι το ανέμεναν ως μάννα εξ ουρανού, το οποίο φυσικά εξατμιζόταν πριν καν το καταλάβει κάποιος κι η επάνοδος στην ίδια πραγματικότητα προκαλούσε διαφορετικές αντιδράσεις. Κάποιοι υπάκουα επέστρεφαν στις θέσεις τους, συμφιλιωμένοι με τους κανόνες, άλλοι ένιωθαν εσωτερική πάλη για το αν τελικά αξίζει να εργάζεται κάποιος τόσο σκληρά έναν ολόκληρο χρόνο και να ξεκουράζεται τόσο ελάχιστα και κάποιοι συνήθως ανώτεροι ανέφεραν το πόσο τυχεροί ήμασταν, εφόσον ανήκαμε στην αφρόκρεμα των εταιρειών. Κάπως λοιπόν έπρεπε να πούμε και ευχαριστώ γι' αυτές τις μοναδικές δύο εβδομάδες άδειας!
Το δικό μου ανήσυχο πνεύμα είχε άρνηση να αιχμαλωτιστεί. Γλυστρούσε πάντα ανυπόμονα σε άλλες οδούς, έχοντας βαθειά πίστη πως η αλήθεια είναι αλλιώτικη. Το να είμαστε «τυχεροί» που απολαμβάνουμε στοιχεία που άλλοι δεν έχουν, δεν μας καθηλώνει σε σταθερές θέσεις ούτε μας υποχρεώνει να κοιτάμε διαρκώς χαμηλά. Επιλογή είναι να οραματίζομαι όσα αξίζω, επιλογή είναι να μένω σταθερός σε όσα δεν μου αρέσουν με δικαιολογία πως «έτσι είναι η ζωή» ή πως πάντα «φταίνε οι άλλοι».
Μετά από μεγάλη διαδρομή έφτασα στο σήμερα να έχω τη χαρά να κάνω διακοπές πολύ μεγαλύτερης διάρκειας νιώθοντας ευγνωμοσύνη για όλα εκείνα που με οδήγησαν ως εδώ και για όλα εκείνα που θα με συνοδεύσουν στο μετά. Η πίστη που νιώθω πως πάντα υπάρχουν τρόποι να φτάσουμε εκεί που ποθούμε παραμένει αναλλοίωτη. Ναι, χρειάζεται να ξεβολευτούμε. Ναι, χρειάζεται να επιμείνουμε. Ναι, εμφανίζονται εμπόδια. Για μένα όμως αξία έχει η επιλογή.
Αυτές τις μέρες του Αυγούστου, μέσα στην ησυχία της πόλης που ξεκουράζεται, όσο οι άνθρωποι της κάνουν τις διακοπές τους, η θύμηση της δικής μου διαδρομής είναι εντονότερη. Ήταν πολλοί εκείνοι που θέλησαν να με συμβουλέψουν με γνώμονα το φόβο. Ο φόβος έχει δύναμη όταν το επιτρέψουμε.
Η πίστη όμως είναι πιο δυνατή και δυναμώνει ακόμη πιο πολύ όταν ενωθούμε μαζί της.
Καλή Παναγιά!
Comments